yüzsüz

Zamanlardan bir zaman, aslında her zaman bir eşi ya da çok benzeri olan maskeden bir adam varmış.
Her sabah kalkar maskeliğini açar süzermiş askıdaki maskelerini. Nasıl haz alırmış… Bırak yüzünü, en alttaki maskeyi bile görse bir yerde tanımazmış adam.
Kendi yüzünü bilmeyen bu adam, giyer parlak maskeleri aynada bakarmış sözde kendine. Yüzlerce maske takarmış üst üste. Bazıları hiç değişmez, bazıları gününe, adamına, zamanına göre değişirmiş. Üst üste maskeler takması beklenmedik anlardanmış.
Fani dünya… Bir gün ölmüş adam. Soymuşlar yıkamak için. Ne kadar çok maskeyle gezdiğine şaşmışlar. En son insan yüzüne ulaşmışlar. Sonra birde bakmışlar, o da maskeymiş! Çıkarmışlar. Anlamışlar.
Yüzsüz adamı kefenlemişler.
-Nasıl bilirdiniz?
-İyi bilirdik.
-Yalancının?